Gri Sağanaklar Şiiri - Yavuz Bayram Çalı ...

Sağanaklar, ansızın dökülen damlalar, renklerini gören var mı?
Islanmayı bilen var mı?
Gülerek gelen var mı?
Sizi bilmem ama beni anlatayım; dünyaya geldiğim gün bir yumuşaklık, bir şefkatli kucak, yine de ağlıyorum. Çınar gibi bin hayali gölgesinde barındıran ey hayat, aç kollarını çıplak geldim.
Açlığa mı, açıklığa mı, bilinmeze mi, yoksa sıcaklığımı kaybettiğime mi? Ağlarım, bilemem, bildiğim şefkatli ellerdeyim.

Su gibi akar giderim kucaklarda, sesleri dinlerim, anlamadan, bilmeden oynar ellerim, açılır ağzım hayatın renklerine. Pembe yanaklar ılık sevi rüzgârlarında allanır, okşar tenler, boy verecek bir fidanı bekleyen gönüller.
Hayallere ulaşmanın doyumunu yaşar yürekler, düşlerin sabaha erişini, katran karası gecelerin güneşe dönüşünü kutlar kadehler.
Koşturmanın heyecanı dikilir kapıya, vaktimiz mi var?
Gün yaşandıkça bitecek, her gün tomurcuklansa da sabaha ben yarınlar için boy vereceğim. Bekler eller, bekler güller.
Güllerle koklanacağım, suçum yok, cezam yok, terazinin kefeleri boş şimdi, ne günahım var, ne sevabım. Geleceğin telaşını ben yaşamıyorum, bu görevde iki yürek, gözlerime bakar durur. Umutlarının demlerini içiyor gibiler. Sarmaşıklar sarıyor bahçeleri, büyüdükçe hayata sarılıyorum.
Yaşanmış günler bende yaş oluyor ama gözlerimde değil, büyüyorum. Böyle yaşamak ne güzel.

Cemreler düşüyor sırasıyla, bilen var mı? Hangisi ilk, hangisi son, yılların hızına hangisi yetişir. Buzlar neden donar, çiçekler neden açar, toprak neden ısınır. Durulmaz bir döngüdeyim zamanla ömrü karıştırdım, bitirmekteyim.
Artık duruş yok, terleyeceğim, inleyeceğim, koşacağım sevdalara, özlemlere ve bende her can gibi hasret içeceğim.
Aşk ateşlerine sular dökülecek, nefreti, kini barındırmayacağım o berrak yüreğimde ve kar beyaz ruhumda.
Mevsimler yaşanacak sıralarla hangisi ilk bilinmez, kovalamaca devam eder, her biri beklenir ayrı tatlarla, her biri yaşanır ayrı adlarla.
Gelmekle gitmek arasında bir salıncaktayız, sallanır dururuz, durduk mu biteriz, durduk mu yiteriz sanırız ama aldanırız.
Köprülerin üstünden bakarız akan sellere, ama sel gibi gideriz ahir günlere. Damla damla dökülürüz yarın denen günlere. Uzar gider hayat, aynı günler yaşanırsa, soba bile ısıtmaz günleri, üşürüz, anlamsızı sevmeyiz.
İmkânsızı bilmeyiz, üstüne gideriz ölümün ve yokluğuna sabahlarız en acı aşkın kapısında.
Perde perde sürer bu tiyatro, ne güzel günler unutulur, ne güzel aşklar, başroldedir hayat, bu amansız yaşamakta.
Yaşarken çöllere düşüldü mü?
Seraplara dolanıldı mı tel tel? Prangalar vuruldu mu? Gel gitler neleri götürdü bilir misin?
Aldığımız nefesi verdiğimiz gün ölümdür, ağıtlarla gider doğan can, geçen an ömürdendir, yaşadıklarımızı bir solukla veririz.
Biz insanoğlu yaşamayı kâr biliriz. Velhasıl gri sağanaklarda ıslanır gideriz.