Gri Çiçek Şiiri - Ömer Temel

Ben renkli dünyaların gri çiçeği,
Sen alyazmaların siyah peçeği.
Kaderimiz fırtınaya yazılmış.
Karagözlüm, şimdi sen yaban gelini,
Ben, yaban ellerde garip güveyi.
Şimdi, hangi ıssız yamaçlarda,
Akşamları bekler kara sevdamız?
Hangi taş altına girsin bilir mi?
Hangi şafaklarda sancılar diner?
Kaçıncı ilkbaharda tomurcuk bekler?
Kaç kara kışta karla sevişir?
Yağmur ıslatırmı sel bedenini?
Sonu yokki sonsuzluğun,
Başını bilmediğimiz yaşamak gibi.
Var oluş kadar karmaşık,
Yok oluşun bilmecesi.
Ayrılık ve vuslat, iki bacı kardeş.
Birisi çok vefalı, birisi kalleş.
Biri yangın çıkarır, küllerin ülkesinden,
Biri od’u sondürür, suların gözesinden.
Oy, demişler ki; '' kırmızı gül demet demet ''
Gidipte gelmeyene, ne söylenir, bilmem ki?

Gri çiçek ve siyah peçek acep renk mi değiştirecek?
Bilmiyorum, bu felek daha, ne dertler deşiştirecek....?

18.01.2006