Gözyaşı kadar sessiz Gazze

Toprağın altında bebek ayakları var,
Henüz yürümemişti, göğe vardılar.
Bir oyuncak kaldı ellerinde, bir de dua,
Kurşunlar geçti dualardan, kanla yıkandı sabahlar.

Bir annenin karnında vuruldu çocuk,
İsmi konulmadan suskunluğa gömüldü.
Siz neyi alkışladınız ey seyirciler?
Bir halk boğulurken, ekranlarınızda reklam bölündü.

Ezanla yıkılan minareden kalan taş,
Dünyanın vicdanına atılsa yine susar mıydı başlar?
Çünkü susmak da kan taşır bazen,
Kime ne zaman "insan" denir, unutuldu bu yüzyılda zaten.

Bir ekmek kuyruğunda parçalandı bedenler,
Fırın yerine ölüm dağıttılar, haberiniz var mı?
Çünkü o çocuklar da "insan"dı, bu insanlığa sığar mı?
Kameralar sessizdi, Tanrı bile mahzun...