Gözyaşı Şiiri - Fatima Ahmet

Göz yaşlarım bazen güneşle ayışığı arasında ki esen mehhe benzer.
Öyle esip geçer ki içimi titretir.
Sessizce ve kimsesizce görünmez
bir esinti olurum.
Bir tek gözyaşlarım şahit olur acılarıma.

Bazen de bir nehir olur çağlarım,
Kimse farketmez ben hep ağlarım.
Karışır denizlere sahile vurur gözyaşlarım.
Sahil kenarındaki sandaliyeden hiç bir farkım olmaz. Bazende.

Herkes bende dinlenir,bense acılarımı dindirecek bir liman bulamam, Gözyaşlarımdan başka .
O nemli gözlerde ne isyanlar gizli,
Ne acılar saklı kimse bilemez.
Bazen gülüşlerime saklarım yorgun gözlerimi,
Bir fırtına kopar bakışlarım da.
Bazen de akan gözyaşlarımı mutluluktan der, geçiştiririm.

Acımı saklarım, iliklerime kadar hiss ettiğim acımı.
Bazen de ilkbahar yağmuru olur,
Yağmur damlalarına karışırım.
Sırıl sıklam olur umutlarım.
Sesiz haykırışım, bitkin halimle direnirim,
Bu zalim hayata.

Öyle ağlarım ki feryadım göğe yükselir.
Birde bakmışsın gece gökyüzündeki yıldızların arasındayım.
Her gözyaşımı yıldız sanırlar zifiri karanlıkta. Ağladığımı bilemezler.
Ağlamak kötümüdür?
Asla ama kendi gözyaşlarımı kendim silmeyi, tercih ettim.
Yada buna mecbur bırakıldım.
Ben güçlü olmak istemedim, bu narin ruhumla,
Güçlü olmak zorunda kaldım.

Kahkahalarımın arasında,
Ta küçüklükten bu yana biriktirdiğim,
Nice ağıtlar vardır.
İnsanlar sadece gülüşlerimi fark ettiler.
İçten içe yandığımı değil, çaresizliğimi ,yorgunluğumu,kimsesizliğimi,
Ve yalnızlığımı kimseler göremedi.

Evet bazen merhametimden kayıbettim ,ama metanetimle tekrar kazandım.
Benim olan hayatı kucakladım sımsıkı.
Başka kollara ihtiyac duymadan sarmaladım, ruhumu.
Kortuğum anlarda kendime dedim ki,
Kızım sen başarırsın!
Doğrularımı ve yalnışlarımı ömür heybeme koyup,
Gülüşlerimi de kalkan yapıp mağrurca
İnsanların ve hayatın içinden geçtim.
Ve de geçiyorum.
Sesizce ağlamaktan yorgun düşen gözlerimin, Feri sönse de,
Bitmeyen umudum la ışık tutuyorum hayata!

... Fatima Ahmet...
..17.07.2025..