Gözüme Baka Baka Şiiri - Mucize Kartal

Gözümüze Baka Baka

Gözümüz gibi baktık biz sana,
Her adımında gölgesini sürükledik umutların,
Her düşüşünde elimizi uzattık,
Sıcak nefesimizle sardık kırık kalplerini.

Sen ise,
Gözümüze baka baka,
İhanetin soğuk sırtını döndün bize.
Ve biz, hâlâ anlamaya çalışıyoruz,
Bu kadar emek, bu kadar sevgi,
Bu kadar güven,
Nasıl olur da bir anda çöl olur?

Hatırlıyor musun?
Kahkahalarımızın gökyüzünü doldurduğu günleri,
Gözlerimizin parıltısında sakladığımız sırları…
Biz oradaydık,
Senin yanında,
Ama sen bir başka dünyada dolaşıyordun sessizce.

Ve işte şimdi,
Gözümüze baka baka,
Kahpelik yaptın.
Belki de bunu yaparken hiç düşünmedin;
Belki de düşündün ve umursamadın.
Ama fark et, Kartal, biz de gördük.

Ama bil ki,
Gözümüz gibi baktığımız o insanı
Kalbimizin en derin köşesine gömdük,
Ve artık,
O güveni, o sevgiyi,
Başkasına saklamaya karar verdik.

Çünkü bazen ihanet,
Bir öğretmendir,
Ve biz öğrendik:
Gözümüz gibi baktığımızı
Herkes hak etmez.

Senin gidişinle öğrendik,
Gözümüze baka baka ihaneti görmek,
Acıtıyor belki,
Ama güçlendiriyor ruhumuzu.

Ve biz artık
Kendi ışığımızı taşımaya devam edeceğiz,
Gözlerimizi kör etmeye çalışanlara rağmen,
Kalbimizi kapatmadan,
Ama sınırlarımızı çizerek,
Ve en önemlisi,
Kendimizi asla kaybetmeden

Söz : Mucize