Gözümden uzak olabilirsin ama kalbimden ...

Gidişin sessiz oldu,
Ne bir veda, ne bir açıklama…
Sadece baktım ardından,
Ve sustum…
Çünkü bazı ayrılıklar ses çıkarmaz,
Sadece içten içe kanar insan.

İlk günler zor geçti.
Adını duymaktan korktuğum anlar oldu,
Konuşulmasın diye dualar ettiğim kalabalıklar…
Sonra bir sabah,
Uyandım ve fark ettim:
Sen hâlâ buradaydın.
Gitmemiştin,
Sadece bedenin gitmişti…
Ruhun hâlâ içimde dolaşıyordu sessizce.

Zaman geçtikçe anladım,
Seni unutmuyordum çünkü unutulmuyordun.
Bir çay kokusunda,
Bir şarkının içinden geçen notada…
Bir yabancının yüzünde yakalıyordum seni.
Küçük anlarda büyük bir acı gibi büyüyordun içimde.

Ben seni sadece bir kere sevmedim,
Her hatırlayışta yeniden sevdim.
Ve her defasında yeniden özledim…
Bunu sana hiç söylemedim,
Ama içimde hep bir cümle yankılandı:
“Gözümden uzak olabilirsin… ama kalbimden asla.”

Bazen dayanmak zor oldu.
Fotoğraflara bakmak, adını yazmak,
Bir başkasına anlatamamak seni…
Ama yine de sevdim.
Çünkü bazı sevgiler sahip olmaya değil,
Sadece var olmaya yeter.

Şimdi nerede olduğunu bilmiyorum,
Kiminle güldüğünü, neye sustuğunu…
Ama bil ki,
Ben hâlâ buradayım,
Senin yokluğunun tam ortasında,
Sana en yakın duyguyla:
Unutmadan, kızmadan,
Sadece severek…

Mehmet Bildir