Gözlük Camında Yağmur Lekesi

Gözlüğümün camındaki o leke,
Bir yağmur damlasıydı belki,
Belki de geçmişten sızan bir gözyaşı.
Silgiyle çıkarmaya çalıştım, olmadı.
Çünkü bazı izler,
Zamanın parmak izi gibi kalıyor.

Camın ardından baktığım her şey,
Bulanıklaşıyor yavaşça.
Yağmur damlaları akıyor caddelere,
Ben ise içimdeki seli tutamıyorum.
Dışarıda ıslanan sokaklar,
İçeride kuruyamayan bir anı…

"Ne dışındayım tam olarak, ne de içinde,"
Diyorum, pencereden süzülen buğuya.
Ellerimle bir çerçeve çiziyorum
İçinde sen varsın, dışında ben.
Ama cam buharlaşıyor,
Sınırlar eriyor avuçlarımda.

Eski bir fotoğraf albümü açıyorum,
Sayfaları yapış yapış zamandan.
Her resimde o leke,
Gözlüğümdeki yağmur izi gibi.
Gülümsüyorsun,
Ben ise
Çerçevenin dışında kalakalıyorum.

Yağmur dinmedi bir türlü,
Belki de hiç dinmeyecek.
Camı çıkarıp atmak istiyorum bazen,
Ama korksam da,
O leke olmadan
Dünya daha da bulanık görünüyor.

Şimdi anlıyorum
Bu leke, geçmişin bana bıraktığı tek net şey.
Belki de gözlüğümü çıkarıp
Yağmura bakmalıyım çıplak gözle—
Islanırsam,
Temizlenirim belki !