Gözlerinin Kıyısında Şiiri - Nimet Öner

‎Gözlerinin Kıyısında
‎
‎gözlerinin kıyısında unutulmuş bir ben kaldım
‎Ne içindeydim tam o bakışın
‎ne de dışına düşebildim
‎
‎Bir kenarda duruyordum
‎fark edilmemiş bir çiçek gibi
‎gözlerinin kıyısında
‎belki bakarken gördüğün
‎hiç yer vermediğin bir his gibi
‎
‎Sen baktığında
‎başka yerlere yürüdü gözlerin
‎ben ise
‎hep o kıyıda kaldım
‎Bir liman gibi seni bekledim
‎Sen hep başka denizlere açıldın
‎
‎Unutulmak kolay değildi
‎hele ki hatırlanmayı hiç istememiş birinin
‎kıyısında kalmak
‎Her susuşum
‎bir dalga gibi vurdu kıyına
‎Sen fark etmeden
‎defalarca döndüm sana
‎
‎Gözlerin
‎içinde boğulmak isteyenlere açık bir denizdi
‎Ben
‎yalnızca kıyısında bekledim seni.
‎Çünkü bilirdim
‎yaklaştıkça uzaklaşırdın
‎derinleştikçe kaybolurdun
‎
‎Ben oradaydım.
‎Ne seni çağıracak kadar cesur
‎ne de senden vazgeçecek kadar güçlüydüm
‎
‎Sadece
‎bir acaba nın gölgesinde bekledim.
‎Bir ihtimalin adını taşıyarak
‎sana hiç söylenmemiş bir cümlenin
‎baş harfi oldum
‎
‎Ve işte şimdi
‎gözlerinin kıyısında unutulmuş bir ben kaldım
‎Sen denizine bakmaya devam et
‎ben bu kıyıda
‎sessizce yok olurum
‎Bir Kıyıda beni bıraktın
‎Kendinle gittin
‎
‎
‎Azra Nimet Öner
‎