ayaz gecelerin ürperten koyuluğundan koptum
ayırtmaksızın geride kalan hayata dair ne varsa
tutunma telasına düşmeden hiç bişeye
düşürmeden
ve eksiltmeden hayal dünyamın egosunu
yollara vurdum bedenimi
içimde isimsiz sevdamın heyecanı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta