Cemalinden cemalime akseden akşam zümrüdü yeşili ,kamaştırıyordu gözlerimi.
İris bir ahenk vermişti nurdan dünyaya,bahara
nişaneydi kokusu ve elvanlığı.
Ne meşrik ne mağrib ne de şimal ve cenub daha önce şahit olmadı mutabık ikiliğe .
Tam merkezi simsiyah bir benle mühürlü, zulmetlere nur saçiyordu emiyordu retina.
Kara parçası beni salık veriyordu en verimli kahverengini.
Yüz ölçümü ağır basan yeşil rabıttı kahverengi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta