Uyandığım sen olsan belki rüzgâr, kırmazdı dallarımı
Ağaçlar, ağlamazdı penceremin önünde dökülmezdi gözlerim
Böyle çatlak ve dağılmış bakışlara esir tutmazdı beni.
Gökyüzü dağılıyor, sanki bir sarhoşun yüreği kırık
Ve kimsesizliğe içinden sayıyor bütün gelmişi, geçmişi
Döküyor penceremin önüne, döküyor ulan!
Döktüğü, sanki benim yüreğimdi.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta