Gözlerim! Şiiri - Refika Doğan

Açıldı bir kapı, manâsı derin,
Kapıdan içeri kapı gözlerim!
Altını üstünü bezetmiş yerin,
Her kapıda ayrı yapı gözlerim!

Kimi dostu gördüm, kimi kafiri,
Kiminin şavkı nur, kimi zifiri.
Beni haldan hala salan o BİR i,
Hakikat sırrının çapı gözlerim!

Bir yol ki; yürü ha yürü, bitmiyor,
Makamın, sıfatın fayda etmiyor.
Olsa da çakırdan diken, batmıyor,
Hezaran güllerin sapı gözlerim!

Bir küçük bacadır dumanı dolan,
Altı boş üstü boş, koca bir yalan!
Yine bendim bana sûreti kalan,
Gaipten gaibe kapı gözlerim;

Uyudum, ölüydüm; ben beni gördüm!
Uyandım, diriydim; ben kimi gördüm?
Uyudum, uyandım; öyle bir rüya!
Uyandım, uyudum; sonsuz uykuya!
Uyurken, uyandım; diri bir tendim!
Uyanık uyudum; ben bana eldim!
Ve O na yürüdüm; çoğalan güldüm!

Refika Doğan - Temmuz 2011 Antalya