Karanlık çöktüğünde ,
başlar yokluğunun vermiş olduğu eksikliğin , kalp burukluğu.
Gökyüzü durmadan yapraklarını döker.
Her yer hüzün her yer karanlık ,
korkmuş bir çocuk gibi saklanacak yer arıyorum. Gözlerin geliyor aklımı huzur ve aydınlık olan tek yer.
Kaçak girdim gözlerine,
Gözbebeklerinde saklanıyorum .
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta