01.01.0953 / Kahramanmaraş
Yağmur beni en unuttuğum yerden vuracakmış yine
Ellerimi avuçlarına almadığın o sokakları yürümediğim
Kalbime yalnızlık hastalıklarının dolduğu bu saatlerde
Çalmayan telefonların sesiyle konuştuğum sağır gecede
Uğultusu dinmeyen bir yolun kıyısındaki sessiz odamda
On beş katlı binanın yedinci katında yıldızsız karanlık
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta