Gösteriş Şiiri - Nurettin Sevim

İçi boş yürekler kibirle dolu.
Her şey vitrin için, her hali süsü.
Göze hitap eden iyi bilinir.
Gönül değil artık değer ölçüsü,

Bir sofrada bile yarış başlar hep.
Görünsün de yeter, gerçeği ne ki?
Gösteriş tutkusu sardı insanı.
Sadelik ayıptır bu çağda sanki.

Gösteriş uğruna harcar serveti.
Unutur gönlünün zenginliğini.
Parlayınca sanır sevilir kendi.
Gösteriş söndürür derinliğini.

Her yerde bir sahne kurar kendine,
Her an paylaşacak bir şeyler bulur.
Herkes baksın ister onun rengine
İçi boş, dışında bir yaldız olur,

Bir gün biter heves, söner her ışık.
Elbet kalpte yoksa samimiyetin,
Gerçek olan kalır, geçer görüntü.
Altın bile olsa olmaz kıymetin.