Görüşümün Tam Ucu Şiiri - Kasım Kobakçı

Bağlıyorum, zifiri kara bir kuşak,
Görüşümün tam ucuna.
*
Mevsim niçin böyle ayaz?
Sahi sen, niçin böyle kayıpsın?
*
Lügatimdeki takvimlere inat,
Keskin bıçakları biliyorum.
*
İfadelerim, sırf seninle ilintili,
Çakılıp kalıyor, hepsi yazılarıma..
*
Hapis bıraktım seni göğsüme,
Çektiğim, her ah sesinde,
Durduruyorsun fikrimi...
*
Söz verdim, sızılar ortasında,
Seslere denk geliyor saniyelerim.
*
Y'ye ulaşıyorum,
Titrek bir soluma,
Devamı gelmiyor..
*
Serseriler örneği,
Asfalta dalarak,
Dolanıyorum şimdi,
El kızı..
*
Lakin,
Farklıyız onlardan.
*
Onlar ekmek peşindeler,
Bense, sende yitirdiğim benliğimi...
*
Bu gece,
Bu satırlar boşluğunda,
Seni seziyorum.
*
Gözbebeklerine daldığımda,
Bozkıra, dolu yağıyor,
Sisli atmosferde...
*
Yıldız ateş gibi sönüyorsun..
Sen.
*
Devriliyorsun cümlelerime,
Çiğneyerek tamamını...
*
Annemin göçtüğü sabah,
Öldürüyorsun bakışımı..
Yummayıp da,
Başka ne edeyim?
*
Sağır mı olmam lazım?
Duydum zira seni.
Yabancı?
*
Şahsım namına,
Hasret zehri yudumluyorum,
Öykülerim,
Bitap düşüyor.
*
Dizlerim,
Fırtına ortasında, cüssemi sürüklüyor,
Öykülerim üşüyor.
*
Sen,
Kayboluyorsun sevdiğim.
Öykülerim,
Soluyor peşinden...
*
Çabaladığım her işte,
Seni, canlı kılmaya uğraşıyorum...
Sen,
Kendini yok ediyorsun..