Uzaklaşırken attığın her adım
bir çivi gibi deliyordu yüreğimi...
Susmadım yine de ağladım sızlandım yalvardım.
Durmadım, sürüklenerek kaldırımlarda süklüm püklüm,
utanmadan yaptıklarımdan, daha güzelini yapabileceğimize inanarak,
uzattım elimi tutmadın.
Parçalanmış bedenime aldırmadan, toplayarak bütün kayıplarımı, un ufak umutlarımla kapına dayandım. Duymadın! Aldırmadın.
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta