Çünkü hayat insanla bozulurmuş
Anladık divanelikmiş...
Ay doğunca hani simsiyah dağlar pırıl pırıl yanmaya..
Seher vakti şafak sökünce cıvıldaşan söğütler
Çiğ düşmüş toprağın yükünde mesela arpalar ekinler değirmi değirmen
Her iki yolağzında selvi kavaklar gelin olmuş da
Süzgün endamıyla sümbüle nergise
Bağlarda bezmi bade tüteeeem tütem
hani bir şey vardı bu vuslatta bir şey..
Çünkü yine insanla yapılırmış insanla bozulan
Yurt yuva nedire behemahal konukluğunu bilişmeye
Gönülçelenden yine yine
(Adınla bahtiyar kalasın sevgili Menteşe)
Seyfi Karaca.......Temmuz / 11
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 17.7.2011 00:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!