Gönül Tercümanı -
Yolların derin izleri kalır yolcularda.
Ne hazin bir dünya takip edilecek izler bırakamayana.
Ardından kalan dünya hanında bir gölge yolcu.
Bir yolculuk var mutlaka aynı yöne.
Mertebeyi kemala ermeyen gönül hep şaşırmaya mecburdur yolda.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
"Uzun ince bir yoldayız..."
Zamanı ancak yola çıkaran bilir...
Ve bir sofra..
Katığı "ilahi aşk..."
Nasibi kadar yer, oturan...
İşi aşk ise.....
Tebrikler Engin Bey..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta