Bu şiir, İstanbul`u sadece resimlerden gören bir öğrencinin gönlünde yaşattığı İstanbul`a seslenişini anlatmaktadır.
Gönül penceresinden İstanbul`u gördüm; bakmaya doyamadığım
Yok oldu sanki dertlerim; çözümleyemediğim
Bir hoşnutluk,bir mutluluk düştü içime; hiç bilmediğim
Son demlerimdir belki de yaşadıklarım; anlayamadım seni İstanbul.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
