Tırmandığım yokuşların,merdivenleri oldum.
Basamak gölgesinde,dinlenirken yoruldum.
Gönül dağında açan,tomurcuklarımı yoldum.
Alnımda süzülen teri ektim,tozlu yolun izine.
Kopardığım dallarda solan,dikende ağladım.
Dikensiz gül olmazmış,bülbüllerden anladım.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
