Gönül Şiiri - Duahan Hancı

Şu vefasız dünyada
Mutluluğu ararsın
Vazgeç gölüm aldanma
Elbet sende bu yolda yaya kalırsın
Umutlanma boş yere, sevgi yok yarınlara
Bu terkedilesi dünyada
Kederleri alırsın, Hüzünleri alırsın
Sevgiler ne çare?
Dertleri alırsın, neşeyi satarsın.
Mutluluk çok uzak hiç bakma yollara
Gözlerini çek artık
Gidenler dönmez, bilirsin sende
Neden beklersin böyle umutsuzca
Yalnızlığı kazırken karanlığın her zerresine
Işığın bulunmaz, körsündür odalarda
Dostların çekip giderken boş sokaklarda
Sigaran terketmez, seninledir, başbaşa
Sigara, yalnızlık ve içindeki sen
Paylaşırsın geceyi, şafağa varana kadar.
Şu başıboş dünyada
Vefasız çok be gönül
Dertlerin ortasına düşmüş olsan da
Elbet çıkacaksın adım adım feraha
Dağları aşan sevgiler bir anda yıkılsa da
Dert etme kendine, o hep başucunda
Hayalinde, gözlerinde, odanda, yastığında.
Bilirsin ki?
Tükenmeyen sevgiler, gidenleri birgün getirir.
Bir an gelir, umudun kalmasa da
Ayrılık yıkmasın, birgün seni bitirir
Dökme gözyaşlarını, aşkından yansan da
Bu ayrılık denilen illet
Seni elbet eritir
Tükenme sen gönül, mutlu bak yarınlara
Güzel günler seninle, o seninle olmasa da! .....