Gönlümün Son Senfonisi Şiiri - Ahmet Tığlı

İçimdeki son kıpırtısın sen
Kapıyı çalmadan gelen
Evren kadar büyük ve derin.
Karanlıklardan su içen
Gözlerini okşadım gözlerimle
Öylesine sen öylesine sen ki;
Mehtapta eğilen yıldızlar gibi
Emiyordu geceyi...
Bir güvercin kanadında kurşuni yaşamdı bu
Anladım yapayalnızlığını
Akşamın ışıkları gibi kısılan aydınlığını.
Senin kırmızı çizgilerin yok sevgili;
Benimkisi kan kırmızı,
Sen denizlerden esen meltem yeli
Hangi kayaya çarparsa çarpsın elin
Öper müşfik bir dudak gibi
En katı gönülleri nefesin.
Sen sevgili;
Bir kutup yıldızı sessizliğinde
İçimdeki nağmelere dokunuşun
Çoğalışın.......sarıgül goncası dudaklarımda
Saçların saçaklarından sarkan buzullar gibi
Geceden bir jöleydi,
Okşayan eller kanardı.
Uzat saçlarını sevgili
Gönül tellerime dokunsun mızrabın
Geceyi aralayan eller gibi
Çalsın yüreğimin son senfonisi...

Ahmet TIĞLI 28.3.2010 (Sevgi Merdivenleri)