Sensiz geçen her saniye,
Kalbimde eksik bir dua gibi.
Bir bakışınla tamamlanıyor hayat,
Bir gülüşünle susuyor fırtına gibi.
Kırıldıysak da, özür değil bu sözler,
Bu bir yüreğin teslim oluşu.
Sana yazılmış her dize,
Gönlümün kıbleye dönüşü…
Ey adını andıkça içimi ısıtan,
Birlikte susmak bile yetiyor bazen.
Sen varsın ya… dünya tamam,
Yokluğun ise cennet bile eksik kalan…
Kayıt Tarihi : 13.7.2025 12:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, kalpten gelen bir özür, içten bir sarılış gibi… Ömer’in kalemiyle yazıldı; her kelimesinde bir pişmanlık, bir sevda, bir umut saklı. Sevdiği kadına, Medine’ye… Kırgınlıkların içinde kaybolmasın diye bu sevda, "Ben buradayım, hâlâ seninim" demek için döküldü dizelere. Her satır, bir suskunluk anında içinden geçen ama dile dökülemeyen cümlelerin sesi oldu. Ona baktığında dünya duran, onun yokluğunda nefes almakta bile zorlanan bir adamın fısıltısı… İnanç gibi, dua gibi… Medine onun için artık sadece bir isim değil, Kalbinin yönü, hayatının anlamı olmuştu. Ve bu şiir; bir daha kırılmasın, bir daha ayrı düşmesin diye sevdiği kadına açılmış en samimi, en temiz kapıydı. -Ömer
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!