Gönlümün Kalemi Şiiri - Funda Kocaevli

Yazmalara küstün mü kalemim?
Yoksa bana mı darıldın?
Birkaç gündür bakmadım
Dokunmadım sana biliyorum
Kusuruma bakma emi, kadim dostum?
Dün bir martı kondu pencereme bilir misin?
Bahsettik ondan bundan
Aslında seni çekiştirdim ben
Gel de söyleyeyim kulağına…
Ey martı! Sen uçuyorsun
Dağıtıyorsun üzerine çöken ufuneti
Ben çakıldım kaldım bu pencerenin iç tarafına
Beyaz önlüklünün biri, bana yasak koydu gitti
Dostumu özlüyorum bilir misin?
Uzun ince bir dostum var benim
Dalyan gibi bir delikanlıya benzer
Adı da Kalem! ...
Sen gördün mü onu hiç senin oralarda?
Belki de şaştı, düştü mavi suya.
Bir el versen de, bulsam dostumu…
Martı, sevdiği denizi terk etmezmiş
Dedi ki bana;
Senin dostun elinde mi durur, yüreğinde mi?
Donup kaldım…
Seni yanlış yerde aramışım ben bunca gündür
Şu elleri evirip çevirene kadar,
Defterlerin, kitapların aralarını gezene kadar
Yüreğimin sayfalarının arasına,
Şöyle bir bakmayı unutmuşum.
Buldum ya seni…
Ne keder kaldı, ne de ufunet
Vedalaşamadım bile heyecandan…
Yanlış yerlerde ararmışım sen meğer
Kimse bilmez ki, yazan gönülün kalemidir
Sen mi martı misalisin, ben mi bilinmez ama?
Bir şey bilirim,
Ne ben senden, ne de sen benden….