Gönlüm Sana Tutsak Şiiri - Kasım Kobakçı

Gönlüm sana tutsak düşmüş, kaderimi neyleyim?
Kerem misali, o kor ateşe yürüyeceğim,
Yoksa Mansur gibi, dar ağacında mı öleyim?
Varsın olsun, mahşerde de seni bekleyeceğim.
*
Aklım fikrim sende kaybolmuş, mantığı neyleyim?
Bir Mecnun olup, çorak çöllere yöneleceğim,
Söyle yar, Ferhat gibi dağlarda mı can vereyim?
Son nefesimde de, ismini heceleyeceğim.
*
İrademe pranga vurulmuş, irfanı neyleyim?
Yunus gibi kutlu dergâhına, yüz süreceğim,
Yahut da bir Beybaba gibi, sessiz mi kalayım?
Toprağın altında dahi, hep seni anacağım.
*
Bu aşkın girdabındayım, boş dünyayı neyleyim?
Emirgan'da ulu bir derviş gibi döneceğim,
Ya da Galata'da bohem gibi mi çürüyeyim?
Bu ruh bedenden çıksa da, sana yöneleceğim.
*
Kalbim hep emrine amade, fermanı neyleyim?
Sinan misali sana mabet inşa edeceğim,
Yoksa bir fani gibi, toprağa mı karışayım?
Benim varlığım, yokluğunda seni haykıracak.
*
Sende erimiş tüm varlığım, benliği neyleyim?
O masum ilk gençliğime geriye gideceğim,
Bir düşün, bu yolda divane mi addedileyim?
Zaten, kıyamet kopsa da hiç vazgeçmeyeceğim.