Gönlüm Benim Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Bunca yıldır gurbet elde bekleyen meftun benim
Aşka düşmüş, çölde kalmış, kaybolan Mecnun benim
Vuslatınçin hergün akşam derde derman bekledim
‘Sen dururken meyl ider mi kimseye gönlüm benim’ (1)

Özledim dostım seni, hiç görmeden gitsem bile
Düştüğüm gökten derin deryâda ben yitsem bile
Varlığım son haddedir. Cansız kalıp bitsem bile
‘Sen dururken meyl ider mi kimseye gönlüm benim’ (1)

(1) Sultan (Genç) Osman II (Fârisî) nin bir kıt’a sından
Meftûn = büyülenmiş, tutkun
Hadd = hudut

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /

KIT’A

Musfaf-ı hüsnüne iki kaşun iki râ gibi
Ol rûhun üstinde mûyun anber-i sârâ gibi
Sen dururken meyl ider mi kimseye gönlüm benim
Yoluna kurbân ola nice güzel havrâ gibi

Sultan (Genç) Osman II (Fârisî) 1622