Nartanem...
Dünyayı bir yana atmıştım. Bir yana atmıştım kendimi. Ben sana yanmıştım. Ve yangınımı anız yangınlarına anlatmıştım. Susmuştum. Sonra sen sorgulamıştın apartmanların gölgesinde.
Bembeyaz kalan gözkapaklarını yokluğuma açarak ağlamıştın. Ben kendi düş kavgamı anlatmıştım şiirlerle. Sen kendi düşlerinin tükenişini anlatmıştın, ıssız, öksüz ve üryan kelimelerle.
Ama buluşamamıştık, kavuşamamıştık ırmak olupta denizin birleştiği yerde. Setlerimiz vardı, sebeplerimiz vardı. Yine de sermiştim kaderimi kara bahtına bu gece. Ve inan tahmin ettiğim gibi yanılmamıştım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta