Gonca Güle Veda Şiiri - İsmail Hakkı Soy ...

Gonca Güle Veda
(Trafik kazasında ölen Esra’ya)

(Ey Rabbim);
Bir gonca gül daha koptu, gül bahçesinden,
Gülşen tarumar, bülbül eder ahu-zar,
Elbet sual olmaz senin hikmetinden,
Emir senden, takdir senden, lakin!
Neden değişir ki doğumdaki sıra neden?
Bir bahar bile görmeden, solar körpecik güller,
Muradına ermeden, göçer gider gencecik bedenler!

Ah be güzel balam:
Daha tazecik bir bahardın sen,
Henüz çiçek bile açmadan,
Neden kışa döndün erkenden neden?
Hazan bile gelmez iken yaz bahar geçmeden,
Sararıp, soldun gülüm sen neden?
Düştün kara toprağa, daha cemreler toprağa düşmeden.

Can bebem:
Gidişinle virane oldu bağlar,
Karardı günler, soldu bak o gülen yüzler,
Gelinlik giyip de, murada ermek varken,
Neden giydin beyaz kefeni, neden kızım?
Kapandı o siyah gözler gün yüzü görmeden,
Daha güveyini bile görmeden göçtün ebediyen.

Gelimli, Gidimli dünyada,
Son ucu ölümlü dünyada,
Kul neylesin, takdir hep o yücelerden,
Daha söylenecek onca sözün varken,
Neden uçtun gittin erkenden, neden?
Sustu o şirin söyleyen dillerin,
Bir veda bile etmeden gittin bizim illerden.

Kim bilir ne hülyaların vardı, henüz söylenmedik,
Kim bilir ne sevdaların vardı, henüz yaşanmadık,
Yapılacak petek petek onca balın varken,
Terkettin kovanı gittin mechule bir sabah erken?
Bir oğul bile vermeden, bülbül gülistana girmeden.

Ey Dost;
Sabır ve şükür iledir, Şu dünyada sınavımız,
Mahşerde kavuşmak üzere, şimdi güle veda zamanımız,
Ne göz yaşının, ne figanın faydası var şu gidene,
Duadır, tevekküldür gonca güle en güzel hediye.
Ölüm son değil, en güzel ibrettir insana,
İbret alalım canlar gelmeden sıra bize,
Sor kendine; Ölüm neden? Doğum nedendir?
Sır içinde sır ki, anahtarı yine sendedir.

"Yetim Hakkı" der ki dosta,
Müjdeler var Hak katından;
Kış gelmeden kozasını örenler,
Yaz’da kışı, Kış’da baharı görenler,
Var iken sabır, yok iken şükür diyenler,
Hep iken hiçliğini bilenler,
Hiç iken zirveye erenler,
“Ondan gelip, yine Ona döneceğiz” diyenler
Gün gelir bir gül misali açar kabrinden,
Ruz-i mahşerde yeniden, yeniden ve ebediyyen.

26 haziran 2003,İZMİR