GÖLGESİZ ADAMLAR
Gölgesiz adamlardan korkarım.
Çünkü bunlar dünyanın kendi eksenleri etrafında döndüğünü sanırlar.Çok bencildirler,öteki yoktur hayatlarında.Rüzgar nerden esse o tarafadır yönleri.Dün savundukları bu gün yoktur onlar için.
Dişisi erkeğide farketmez. Ben bu tip insanlara gölgesi olmayan adamlar diyorum.Durum böyle olunca;
Yanlışa yanlış diyemez dilleri, Mazluma madura uzanamaz elleri. Kendi fikirleride olmaz zaten.
Sahipleri nereyi,neyi işaret etse üstlenir görev olarak.
Bu karekter yeni doğmadı.Her dönemde vardı.Toplumumuzun büyük hoş görüsü ile makbul sayıl
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta