Sana söyleyemediğim her cümle,
boğazımda yankılanan bir suskunluk oldu.
Gözlerimde yarım kalmış bir hikâye
ve gecenin koynunda gizlenen adın kaldı.
Bir adım attım kendime,
ama her taş senin ayak izindi,
her rüzgâr senin sesini taşıdı,
ve ben hep biraz sende kaldım.
Gölgemde kaldın,
yürüdüğüm her yolun kıyısında
bir iz, bir nefes, bir “keşke” olarak.
Unutmak mı?
Bu, bazen hatırlamaktan da ağır oldu.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 13:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!