gölgeli korular
kuytuluklarda yapraklar sessiz
ürperti tenimde
doğa fısıldıyor rüzgâr
binbir renkli tabiat
döndürüyor başımı tabiat ana
ölümün karanlığından fışkıran nûr
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta