Akşamüstü hüznü... etraf ne sessiz...Kumrular da sessiz...bu dünya sakin.
Öylece oturuyorum anlamsızlıkta... Belki düslemiştim böyle dünyayı.
Ama bu sessizlik çaresizlik mi? Ya da hayra şerre alamet mi bu?
Akşamüstü gölgesinde gölgeler, kim bilir ki, hangi oyuna hakim,
Yalnızlıkda duruyor eski yerinde, hasret, özlem esir olmuş gölgeye,
Ama her nedense hüzne talimim...yoksa mutluluǧ a ihanet mi bu?
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Süper şiir
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta