Gölgedeki Suretim Şiiri - Kasım Kobakçı

Aydınlığa dönük çehrem,
Pırıl pırılım,
Peki ya karanlıkta kalan..?
Öteki yarım,
Gölgedeki suretim...
*
Merak ederim doğrusu..!
Ne lüzumu var..?
Her ortama, ayrı kimlikle girmeye,
Her sohbete, değişik tavırla katılmaya.
Anlatsana,
İzahı nedir bunun,
Hangi roldür sahici duran?
*
Yanındayken övgüler düzenler,
Tatlı sözler,
Samimi görünen tebessümler.
Arkanı döndüğün an,
En acımasız eleştiri,
Zehir zemberek ifadeler!
*
Soğuk dururum hep,
Böylesi değişken ruhlara,
Sahte samimiyetlere,
İnançsız bağlılıklara!
*
Hele hele...
Dostluk adına, sırlarını alanlar,
Güvenini, koz niyetine saklayanlar,
Sonra ilk fırsatta,
Tüm zayıflığını, ortaya saçanlar,
En mahrem anları, pazara çıkaranlar.
*
Geride kalan...
Sadece, buruk bir tat,
Paramparça edilmiş, itimat,
Yürekte bir aldanmışlık.
*
Cilalanmış yüzeyleri,
Özenle seçilmiş, cümleleri,
Bir gün çatlar elbette.
Altındaki, ham gerçek,
Bütün çıplaklığıyla, belirir,
Herkesin gözleri önünde.
*
Neticede..
Nefret ederim işte,
Çift çehreli insanlardan!