Aynalarıydı,
Durmadan savrulup, çarpışan kendileriyle.
Niyedir hep aynalarda sakladık, en tarifsiz hayallerimizi.
Oralardan gördük kendimizi ve küçüklüğümüzü.
Onlar ki gökyüzünde yapışmış dururlar,
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta