Seni sevmek;
Bir fırtınanın göğsünde yakaladığı ilk şimşekti,
Çaktığı an, bütün karanlıklarımı çatlattı
Artık her yarıktan ışık sızıyor...
Gözlerin, geceye bırakılmış iki yalnız yıldız,
Bakışınla dünyamın ekseni kaydı.
“Denge nedir?” diye sordum kendime;
Cevabın, içimde sallanan bir salıncak oldu
Her sallanışta göğe biraz daha yaklaştım
Seninle yağan her yağmur,
Toprağımın en çorak yerlerinde
Vaha yeşertti.
Nefesini içime çektiğimde;
Ciğerlerimde gezinen rüzgâr,
Kök saldı direnç denen ağaca!
Biliyor musun?
Aşk, benim için dilinin ucunda gezinen o tatlı acı değil;
Yutkunamadığım,
Ama boğazımda yıldız patlamaları bırakan bir his…
Sana dokunduğum her an,
Parmak uçlarımda kopardığım bir cennet bahçesi!
Geceleri senin adını mırıldandığımda,
Dudaklarımdan dökülen her hece
Bir ateşböceği oldu
Karanlığımı aydınlatan…
Seni andığım her sessizlik,
Ruhumun en derin kuyusuna
Işık ipi sarkıttı!
Bizim aşkımız;
Haritada işareti olmayan bir ülke,
Sınırlarını kalbimizin çizdiği…
Seni sevmek;
Bir kuşun, kanadı kırıkken bile
Gökyüzünü yakalamasıdır –
Çünkü sen, düşüşümde tutunduğum tek dal oldun!
Huban Asena Özkan
Kayıt Tarihi : 4.6.2025 17:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!