Gökyüzü Olsun Kapkara Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir duvar gördüm beyaz, dilerim boyanır karaya,
Artık ışık yok, dilerim her yer bürünsün karaya,
Parlak giysileriyle gezen kadınlar gördüm orada,
Kaçırmak zorundayım gözlerimi, sıkıntım geçene dek.
*
Bir dizi ev gördüm, tümü boyanmış karaya,
Umutlarım hislerim, ikisi de bir daha dönmeyecek,
İnsanların başlarını eğip, aceleyle kaçtıklarını gördüm,
Yeni doğan bir düşünce gibi, her anda beliren.
*
Ruhuma baktım, anladım ki zihnim de siyahmış,
Görüyorum beyaz duvarı, hemen onu karartmalıyım,
Kaybolurum belki o zaman, gerçekleri de kabullenmek zorunda kalmam.
Siyahken bütün hayatım, zor bir iş karşılaşmak.
*
Parlak turuncuya dönmeyecek artık, sarı gökyüzüm,
Bunun banim başıma geleceğini, önceden hissedemezdim.
Doğan aya, yeterince dikkatle bakarsam,
Benimle uyanacak, şafak sökmeden hayallerim.
*
Bir duvar gördüm beyaz, dilerim boyanır karaya,
Artık ışık yok, dilerim her yer bürünsün karaya,
Parlak giysileriyle gezen kadınlar gördüm orada,
Kaçırmak zorundayım gözlerimi, sıkıntım geçene dek.
*
Dilerim boyansınlar karaya, boyansınlar karaya,
Yanmış odun kadar siyah, zifiri gece kadar kara,
Görmek isterim, kaybolsun gökyüzündeki parlak ay,
Dilerim boyanır karaya, gökyüzü olsun kapkara.