Toprağın Dudakları Şiiri - Osman Akçay

nerede olursak olalım
bakışlarımız gökyüzünde buluşur,
farklı hayal istasyonlarında beklesek de biz.
ne de olsa uçsuz bucaksız
aynı çatının altındayız.

bugün gökyüzü masmavi,
dalgasız ve dingin,
tıpkı ölüdeniz gibi.
umut denizinin içine
atlayıp yüzmek istiyorum,
kuşların hapishanesinde
kuşlarla beraber.

hülyalarım bir uçurtma olup
gökyüzünde uçamadı ki hiç
ya da beyaz bir güvercin gibi kanat çırpamadı ki
görsel şölen içinde.
aksine acı sardı hayallerimin etrafını
ve rüzgârda sallanan bir tüy gibi
sonunda nedensiz yere düştü hep.

toprağın dudakları kuruyunca
gökyüzü ağlar,
her yer çiçek battaniyesine dönüşür bilirdim.
peki, aç hayaletler arasında
sokakta gezinen sahipsiz bir kedinin çığlık sesini
gökyüzü neden işitmiyor?
niçin metruk yüreğim gökyüzüne
gece çökerken hiçbir zaman dokunamıyor?

Dr. Osman Akçay