Gökten kalp yağsa

Gökyüzü pamuk, güneş yaramaz,
Biraz gülümsüyor, biraz da dalga geçer gibi.
Ben başımı kaldırmışım ona,
Sanki kalp yağdıracakmış gibi.

Ama biliriz biz o işleri,
Gökten kalp yağsa, bana dalak düşer.
Şans mı? Var elbet, ama
Hep başkasının numarası çıkıyor kâğıttan.

Aşk desen, yan sokaktan geçer,
Ben pencereyi açık unuturum.
O sırada bir organ eksikliği hissiyle
Dalak iner başıma usulca.

Gülmeyin, ciddiyim aslında;
Ama biraz da gülüyorum kendime.
Ne zaman umutlansam göğe bakarak,
Bir şey düşer... ama kalp değil nedense.

Yine de hâlâ bakıyorum yukarı,
İnatla, inançla, biraz da inatla.
Belki bir gün gökten değil,
Gönülden düşer bir kalp,
Ve bu kez dalak değil, ben yakalarım.