Gökmen Sekin Şiirleri - Şair Gökmen Sekin

Öğrencine iki harf öğretmeden
Bırakıpta gitme, kal öğretmenim.
Emek sarf etmeden iş üretmeden
Bilirsin yeşermez dal öğretmenim.

Bölgem kar kış diye, bozar havanı

Ben çay ısmarlarım diye gel demiştim
Meğer o vedaya gelmişti.
Allahaısmarladık dedi; ''can'' bardağı kırıp gitti.
Allah'a ısmarlayamadım onu
kırdığı kalbin hesabı
kırdığı ''can'' bardaktan ağır olurdu, kıyamadım

Çocuklarımız üşümesin diye,
ne de kolay devirmişiz kömür kovalarını sobalarımıza.
Meğer önce SOMA yanarmış, sonra Soba.
Hakkınızı helal edin yetim kalan çocuklar
vefa borcumuz kaldı babalarınıza.
Bizler üşenirken bir torba kömürü taşımaya,

Yolda el kaldırsa, kimse almaz servise
Bir kravat takmış, bir de takım elbise
Semer giymiş birine,çok yazarım ne ise
Kökün biliyih oğlum,baban şalvar giyerdi.

Ağızında parlement, altında iks çarpı üç

Ne muhabbet ne kaynaşma
Git başımdan man karışma
Vucutta başlar bi uyuşma
Sağlığımızı bozdu, televizyon.

Magazin çıktı, uf be amanda

Kimi var; Memleketine aşık vurgun olur
Kimi de var; Memlekette işi vurgun olur.

Yıllardır üstünde dolaplar döndü
Geçmişin çok bozuk, mimlisin Koltuk.
Üstüne oturan bir günde döndü
Ben asla oturmam kirlisin Koltuk.

Yıkasam gitmezsin, kap kara yüzün

''Çay arası'' deyip geçmeyin
İçinde;
''Çay'' var, ''yar'' var, ''yara'' var, ''yarası'' var

Memleketim olmuş çerezle yemiş
Baba yemiş, oğul yemiş, ''kız'' yemiş
Her gelen bölüşmüş, payımdır demiş
Yandaş yemiş, gardaş yemiş, ''öz'' yemiş

Vurgunda çark dönmüş, hizmette durmuş

Hizmet için geleceksin
Bu sana bir ihtar dinle
Büyük küçük bileceksin
Gözün açta Muhtar dinle

Yoksul fakir yoklayacan