Çocuklarımız üşümesin diye,
ne de kolay devirmişiz kömür kovalarını sobalarımıza.
Meğer önce SOMA yanarmış, sonra Soba.
Hakkınızı helal edin yetim kalan çocuklar
vefa borcumuz kaldı babalarınıza.
Bizler üşenirken bir torba kömürü taşımaya,
meğer onlar ömür vermişler yerin dibinde yaşamaya
Hayat benzemiyormuş demek, sobada kestane ÇİZMEYE
saygıyla eğiliyorum ayağınızdaki kirli çizmeye....
Kayıt Tarihi : 16.5.2014 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!