Gökhan Oflazoğlu Şiirleri - Şair Gökhan ...

Bizim sokaklar belalıydılar,
ben çocukken.
Binlercesi dolaşırdı,
saldırgan ve serttiler.
Tepeden tırnağa erkektiler.

Bir gündüz rüyasında ışıklara binmiş
varlık izleri, kaybolmuş hatıralar uzaktan,
saklı dokularda el verir, yok zamanda uzayan,
bu yap boz dünyasına bir selam, mesafelerde
salınır da, bitimsiz derinliklerde soluklanırsın,
doyumsuz yaşamı tekrar üretir saklı zaman,

Çocuğum henüz doğmamış;
elinden tutmuşum okula gidiyoruz.
Sessiz, sakin; bir ara ceplerini
karıştırıyor, zaman diyoruz.
Bilgiler, bilgiler üstüne, çocuğum
büyüyor, hala eli ellerimde.

Ne olur biter sende,
kimse bilmez, bu
hikayenin özeti verilmez.
Sarkan iplerden indiğin
kuyu, ışık ölçüsüyle kara
bir büyü, unut sarsılan

Büyüyor filiz süren, sormadan, kaygısız,
ne için olduğunu bilmeden. Gün devrederken
kimliğini, o orda sanki emek verilmemiş.

Büyüyor arkalarda, önünde çıkmaz sokaklara
bakan zaman. Sağaltan unutuşun mağaralarında

Yıllardır denize girmedim, daha yıllarca girmesem de olur.
Ne içinde insan barınmayan karanlık derinlikleri, ne tenime
ürperti veren yüzmesi. Ama, kentimin her köşesinde karşıma
çıkan deniz hep mutlu etti beni. Bazen enginliği, bazen kıyılara
vururken bıraktığı sesi; fırtınası, yelkeni, gemisi.
Deniz umutsuz gecelerimin gönendiren simgesi.

Alemde sanki kendiliğinden gelir bahar,
kat kat cisimler, akışkan, geçirimsiz.
Zeminler zemin arar.
Bir yel eser, dağılır çevre, yapraklar.
Toplanır, toparlanırız.
Bütün bilgiler savrulur,

Hayata demir çiviler çakın,
boşa almayın, teslim olmayın.
Zor olacak belki, boşluğa
aldırmayın.

Sen demir ökçelerle gezersen

Cesetleşen hayatlardan gelir
yeni müziğin tınıları. Çağ
kaybolmuş, doğa küskün
soluk yüzlere, gün kuru,
dinlemez seni hiç kimse.
ama, direnç çivileri de

Bir sabah ayini gibi
ürperen müziğin tınısından
fışkıran alevler, sakin ol der.
Daha nice kıvılcımlar can verir
ölümlere, bu yeniden doğumların
gizi, en derin soğuğun daveti gibi.