Gökhan Koz Şiirleri - Şair Gökhan Koz

Seninle kendimi, unuttuğum kalem,
Seninle evreni, yuttuğum kalem,
Seninle gülümü, tuttuğum kalem,
Ne yaptın bana, bir şiir yazmaktan başka...

Gül ile sayende, kaldığım gönül,

Seni seviyorum da 'çok''da kalamam,
Bir ölçü bulup da diyemem tamam.
-Seviyorum- diyorum miktar istersen;
Affet bu miktara bir ad bulamam...

Sana yazıyorum şiirimi, damarımdan kan çekerek,
Kanasın kalemim kağıda; aşk bu olsa gerek.

Duramaz kanım kağıtta, bir şeyler demek ister.
Ey kanım bu aşkımı, gül yüzlü yare göster.

Yeryüzünde kaplar, ufacık bir bölge,
Cansız, duygusuz, kalpsizdir gölge,

Gölge, yeri gelir benden kısa, benden uzun,
Yerde kayar öylece, sanki üstünde buzun.

İki hayat arası bir duvar,
İki duvar arası bir hayat,
Duvarı aşıncaya kadar;
Her şey ölgün ve bayat...

Bülbül idim, güle göz koydum;
Bülbül idim, gül gözümü çıkardı.
Bülbül idim, gül aşkıyla yandım;
Bülbül idim, gül aşkı yaktı beni.

Bülbül idim, güle yoğruldum;

Bir PINAR ki içtiğim,
Bir PINAR ki övdüğüm,
Bu pınarların aktığı;
Bir PINAR ki sevdiğim...

Ben bir akarsu olsam, sende bir deniz,
Varsam senin yolunda akışıp gelsem...
Seven gönüllerde aşık olan 'biz',
'Biz' içinde kavuşup SEVİYORUM' desem...

Rüyalardan çıkıp gelsen karşıma,

Var mı başka güzel benim gözümde,
Aşkı gel tat güzel benim özümde,
Alevi yapan aşk benim közümde,
Yanan ateşin alevi bu sözcükler...

Közü yaptın güzel sanma eyvah ettim,

Bir yar sevdim, ona 'sevdim' desem mi?
'Yar bu gönlü sana, eğdim' desem mi?
'Yar nereye baktığım yerdeydin' desem mi?
Gönül sevsin;
Dil söylesin;
Yar sevmezse;