Dünya: gercek olmayan, köpükten bir baloncuk,
İnsansa dünyayı: gercek sanan bir çocuk.
Zamanın durduğu anda, kalbimi çaldı bir bayan,
Belki paylaşmak ister; dayan gönlüm dayan.
Bir kez görürsün onu, deli divane tutulursun,
Sanma onu bir an, bir kerre unutursun.
Sen, yanan yüreğime, bu aşkıma ilgisiz,
Bir sebebim yoktur, seni sevmem için.
Sevemedin beni, nedendir? niçin?
Bir anlamsız sebebi, tek bir hiçin,
Güllerimi kana bulama benim...
Kalbimde bir yerde, bir 'ben' saklanır,
Gülün gönlüne girmek, bilirsin zordur,
Kapıdaki nöbetçi kırk başlı dinozordur...
Yine ben sevgili yarim, kurtuldun mu benden?
Hadi kurtuldun diyelim, kaçamazsın kelimelerden...
Bir bu kelimeler kaldı, seni arayıp bulduğum,
Yalan! buna da inanma, budur kendimi avuttuğum.
Kelime yalan! Şiir yalan! Bir çift güzel söz yalan!
Bir sen gerçek sadece, gül bu gönlümde açan.
Tutuşsak el ele, yürüsek deniz kıyısında,
Güneş tepede parlasa kızıl sarısında,
Ah bir gönlü seninle paylaşsak yarim;
Ben bir yarıda olsam, sen öbür yarısında...
Senden seni çıkarınca ben kalırım inan,
Benden beni çıkarınca da sen kalırsın...
Senden beni benden seni çıkardığın zaman;
Yalnızca cansız, kuru bir ten kalırsın...
Sensiz yaşam bayat dayanamadım.
Sende olmalı hayat dayanamadım.
Yıl değil, ay değil, gün değil;
Sensiz birkaç saat dayanamadım...
Anlatabilir misin, bu hayatta yaşadığını, gördüğünü?
Sokaklar ve cadeler: Karagöz'ün düğünü...
Sabah kalktım heyecanla, aşık olacağımı bilmeden.
Bir ışık çarptı yüzüme, gözlerimi silmeden.
Sanki biri geldi, benden habersiz,
Geldi girdi aklıma, gönlüme gizliden...
Geldin girdin gönlüme yar, kalbimi çalıp gittin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!