Mavi gökyüzünden yeşil suya devrilen
ahşap kulübeydi papatyaların parmaklarından
Güneş batıyordu
Hava efsun kokuyordu
Ayak izleri kaybolmuş, yalnızlıkları içindeydiler
Geçmişlerine karanlığı besteleyip
Ufka doğru martı gibiydiler
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta