Sessizce bıraktığımdı hazan,
Başucuna.
Sararmış benzimdi,
Doluşan yapraklar,
Yatağına.
Bir kemanın içli ağlayışından süzülürken,
Odama,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
İçimizdeki boşluğu doldurmamız ne mümkün ki...
Hayat, öğütürken her an gecelerimizi...
Sayılarımla...
Ahh nasıl dolsun ki o boşluk göğün göğsü kadar kocamanken hem de
.
.
İçimizdeki boşluğu doldurmamız ne mümkün ki...
Hayat, öğütürken her an gecelerimizi...
Sayılarımla...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta