Göğsünü Kaybetmiş Gökyüzü

Sana yürürken,
saçlarımla gizlenmiş kırık kanadın acısıyla savuruyorum adımlarımı,
düşmeden, dağılmadan...

İçimde büyüyen bu eksiklik,
kendi kaybolmuş bir kutup yıldızı gibi,
bulutlarla ismini saklıyor.
Özledikçe eksik büyüyor,
daha da çok büyüyor.

Oradasın biliyorum,
ama bu hiçbir şeyi çözmüyor.
İki duamdan biri dökülüyor dilimden:
’İyi ol, sadece sen iyi ol.’
Bir damla gözyaşı kanadıma düşüyor.
Ve tek kanadım seni ancak bu kadar tutabiliyor.

Ve biliyorum,
ben göğsünü kaybetmiş bir gökyüzüne aşığım,
sen kanadını kaybetmiş bir Turna’ya aşıksın.
Belki de her uçma hevesimde
acıyla sana çarpacak içindeki ben.

İşte bu yüzden,
kırık kanadımla sadece senin adını çiziyorum göğsüme,
uçmadan ve ölmeden.

28 Nisan 2025 Pazartesi