Göğsünü delip geçen Şiiri - İlyas Kaplan

Tarlasından dönüyordu ,
buğday ve pancar tarlasından,
Vın diye geldi kurşun, havalardan doğru.
Elleri ılıktı,
göğsü bağrı açık,
kara saçları toz içinde.
Toprakla didişmişti akşama dek.
Yağmura susamıştı toprak.

Gazzeli bir mücahit öldürüldü .
Devrildi asfalta elinde ekmek.
Göğsünü vın diye deldi kurşun.
Havadan doğru kahpe kurşun buldu onu.
Göremedi , ak şimşeğini tabancanın
Düşünüyordu yağmuru.

Güneş de ufka doğru alçala alçala soğumuştu.
Bağırdı rüzgâr.
Rüzgârın kanadı ıslak.
Ufuk da ıslaktı.
Yürüdü, sevinçten çırpa çırpa ellerini.
Havayı derin derin soluyarak,
havayı ve kara bulutları.

Geçiyordu asfalt yolu düş kurarak.
Hasat bir gelsin hele,
bütün borçlarımı ödeyeceğim nasıl bak.
Bir kemer alacağım çocuklarımın anasına.
Bir şişe kolonya.
Bir bilezik.
Bir kırmızı şal.
Bir çatkı alacağım kendime de,
benekli.

Tüm düşler söndü gitti.
havalardan,
yıldırım gibi gelen.
Göğsünü delip geçen,
o kahpe kurşunla.
Her ne varsa.
Her şey
Uçup gitti

Gülmeyi severdi
ve çocukları da.
Bir de yerli tütünü.
Düğünlerde dans etmesini bir de.
Bir de demli çayı.
Atı ve atlı hikâyelerini bir de .
Bir de dedesinin anlattığı masalları
kuşaktan kuşağa.

Ama asla zincirleyemeyecekleri şey.
Filistinli bir annenin kalbidir.
Bombalar dışarı düşerken hala ninni söyleyen.
Asla çalamayacakları şey
baba sevgisidir.
Askerler onu sürüklerken,
umut fısıldarken
çocuklarına hala

Ve asla gömemeyecekleri şey
Ve gerçek olan şey
Bu toprakları kanla suladıklarıdır
Gözyaşları taşların arasından nehirler oluşturuyor
En acı olan şey
Dünyanın görmezden geldiği,
Koskoca o acı çığlıktı

redfer