Göğercin Şiiri - Özkan Özdoğan

Sese gelen güvercinler yetiştirdim sana..
Uçmuyorlar sanki,
göğe bir resim çiziyorlar...
Kanatlarının ucuyla tutup bir bulutu,
yüzüne benzetiyorlar-
hiç görmedikleri yüzüne.
Sırtım üzeri yatıp
gözlerimi salıveriyorum yanlarına;
bir küçük ki dünya,
bir sessiz ki konuşmayınca sen,
güvercinlerin eseri
bembeyaz dudaklarınla...
Ayaklarıma dolanıyor,
ellerimi yakalıyor saçların;
tutulmuşum fena, tutulmuşum ya,
böyle sevip, sevilmesini
kimbilir ne zaman unutmuştum? ..