Hüzünü, elemi, kederi bırak;
Üzülüp ağlamak bir ömre yetti.
Elinden düşmeyen kalemi bırak;
Yâr sonu olmayan yollara gitti.
Dilinden düşerse yeter bir dûa.
Kısmet olmaz böyle vefa her kula.
Tütüyor o yârin gözünde sıla.
Tanrı'nın sardığı kollara gitti.
*(1995/1996 Yıllarında T.R.T.-T.S.M. güfte denetiminden geçmiştir.)
*(Sevda/Şiir/Cumali Karataş/Gramofon Kitaplığı/Aralık 2002/48 sayfa)
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 13:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)